Lieve Elly,
Eigenlijk zou ik liever – zoals ik al zo lang heb gedaan – Lieve tante Elly, schrijven.
Wat gaat de tijd toch snel. Ik herinner me dat ik als kind via Bodi Rapp, een goede vriendin van mijn grootmoeder en een van jouw belangrijke leermeesters, je voor het eerst heb horen zingen. En vanaf dat moment heb je tientallen jaren lang laten horen wat ik nog steeds zo mooi vind om te horen: je heldere stem, je mooie beheerste vibrato en puntgave dictie. Of je nu Mozart zong of Schubert, Bach of Wolf, Fauré of Debussy, Hendrik Andriessen of Frank Martin. Alles wat je onder handen nam, was altijd een lust voor het oor, een genot om naar te luisteren. En je zong altijd met intens plezier.
Één moment wil ik er even uitlichten: op 25 september 1973 zong je, begeleid door Dalton Baldwin, in de kleine zaal van het Concertgebouw in Amsterdam een recital. Het concert was een onderdeel van de Kunst10daagse en op het balkon zaten mijn ouders met de gehele familie en vele vrienden bijeen. Mijn ouders vierden die dag hun 25-jarig huwelijk. We hadden stuk voor stuk het gevoel dat je alleen voor ons zong. Dat gevoel werd nog versterkt toen je als laatste toegift het Geistliches Wiegenlied van Brahms inzette met altviolist Paul Godwin als ‘Dritte im Bunde’.
Mijn vader heeft je afscheid van het podium in 1996 niet meer meegemaakt. Hij was toen al enkele jaren overleden. Maar wat zou hij trots zijn geweest met de wetenschap dat je daarna nog zoveel jonge vocalisten hebt gecoacht, de weg hebt gewezen, een hart onder de riem hebt gestoken. Altijd met respect, met humor, maar ook door en door oprecht en streng.
Ik hoop dat jij nog lang van de muziek en van het coachen zult genieten en wij van je kennis, ervaringen, vele prachtige opnamen en je aanstekelijke humor.
Met een warme omhelzing voor je negentigste verjaardag!
Leo
Partners
Vrienden van het Lied
