Het duo Maartje en Michelle had dan ook een prachtprogramma in de aanbieding. De zelfbenoemde tegenhanger van Richard Strauss, Hans Pfitzner, kwam als eerste aan bod. Hij wordt lang niet zo vaak uitgevoerd en wij als publiek konden constateren dat dat een gemis is. De liederen die hij op teksten van Eichendorff, Dehmel en Walther Von der Vogelweide schreef waren meeslepend en romantisch, beslist de moeite om vaker te horen. In elk geval in de uitvoering van dit duo!
Hierna volgde de absoluut onromantische muziek van Aaron Copland, de modernistische Amerikaan. Een totaal stijlverschil dus, maar ook nu weer volstrekt geloofwaardig neergezet door Maartje en Michelle. Bonus waren de teksten van Emily Dickinson. Elke tekst heeft een diepere laag, door Copland prachtig getroffen met zijn noten. Die gedichten zal ik zeker nog nalezen! De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat niet iedereen van deze stijl gecharmeerd kon zijn, maar wel van de vertolking ervan door ons duo.
De akoestiek in Zutphen is heel prettig, zodanig dat het deel na de pauze door de dames op hun telefoon werd opgenomen. Het publiek liet daarbij geen enkel geluid horen, geweldig die discipline! Maar het ging dan ook om de Vier letzte Lieder, in de volgorde die Strauss zelf het liefste had, namelijk Beim Schlafengehen, September, Frühling, Im Abendrot. Geen gestage neergang dus maar met een moment van opflakkerend leven – wat een mooie gedachte. Al is de orkestversie zeer geliefd, de intimiteit van de pianoversie in een sfeervolle huiskamer maakte dat wij ademloos hebben geluisterd naar de lange lijnen, de dynamiek en de myriaden noten waaruit deze onnavolgbare liederen oprezen. Kortom een bijzonder geslaagde avond die ons door gastvrouw, gastheer en contactpersoon zijn aangeboden. Onder de strakke sterrenhemel ging ik tevreden nadenkend naar huis.
Roos van der Burg
regio Zwolle
Partners
Vrienden van het Lied
Partners
Vrienden van het Lied
