Alvorens we van huis gingen werd weeronline, de buienradar geconsulteerd, vanaf 12.30 zou het droog zijn, dus gingen we aan de wandel naar Zeist, naar een recital bij de afdeling Utrechtse heuvelrug, waar sopraan Noëlle Drost met Jorian van Nee aan de vleugel liederen ten gehore zouden brengen. De 8,5 kilometer waren tijdig overbrugd, met slechts een enkel buitje.
Als vanouds werden we heel hartelijk ontvangen door de regionale contactpersoon, aan huis bij de gastheer en gastvrouw zoals dat voor het lied zo goed past. De prachtige Fazioli-vleugel stond al te blinken van voorpret. Iedereen was binnen, de gastheer hield een korte inleiding en daar kwamen ze: Noëlle en Jorian.
Ze hadden een deels romantisch, deels moderner Frans repertoire voor ons voorbereid. Het concert begon met de Liederkreisopus 39 uit Robert Schumanns onstuimige jaar 1840, net na zijn huwelijk met Clara Wieck. Daarna volgden liederen van Francis Poulenc: Tel jour telle nuit. De wisseling van de romantische teksten van Schumann naar de voor velen wat onbegrijpelijke Franse gedichten was vrij groot, de klankkleur was ook totaal anders.
Maar na de pauze kwam de romantiek weer om de hoek met Richard Strauss, ditmaal zijn Ophelia liederen opus 67; lang niet voor iedereen bekend, een aangename verrassing. Het Frans kreeg de afsluiting in de vorm van de Ariettes oubliées van Claude Debussy op tekst van Paul Verlaine.
Het is ontroerend om twee jonge mensen aan het begin van hun carrière mee te maken. Noëlle vertelde trots dat ze haar master in Berlijn mag gaan doen. Ze zal er waardevolle ervaringen opdoen die haar zang ten goede zullen komen. En Jorian liet een subtiel touché horen in de verstilde romantische stukken. Die twee komen er wel!
Roos van der Burg & Ferry van Elven
Leden van de afdelingen Zwolle en Utrecht
Partners
Vrienden van het Lied
