Een onvergetelijke voordracht

Nieuw licht op Schumann
Een zonnige zondagmiddag, een nieuwe concertlocatie ‘Podium51’ van Annemieke de Koning. Alle stoelen bezet tot de laatste plek. Het leek ook binnen volop lente, toen Daniël en Sofia Im wunderschönen Monat Mai inzetten. Wat een klank, meteen vanaf de eerste seconde, zowel de stem als de vleugel, en het werd alleen maar mooier en expressiever, tot aan Die alten, bösen Lieder. Dan heb je dus een prachtige cyclus gehoord, die iedere zangliefhebber wel een paar keer in zijn leven gehoord zal hebben. Toch verraste deze uitvoering me door de avant-garde-achtige sprongen en akkoorden in de pianopartij, die werden uitgelicht. Die waren me eerder niet zo opgevallen. Schumann experimenteerde hiermee en was als componist zijn tijd vooruit.

Poulenc, daar zit alles in…
In de pauze konden we bijpraten tot in de tuin, en onze bewondering voor dit mooie duo delen. Daarna ging het optreden verder via goed gekozen Brahmsliederen, door naar het Franse repertoire met liederen van Debussy en als afsluiting de complete cyclus Chansons gaillardes van Poulenc. Die cyclus had ik nog nooit gehoord, hoewel ik een groot liefhebber ben van de liederen van Poulenc. ‘Wat moet je over deze cyclus nog zeggen?’, zei Daniël. ‘In Poulenc daar zit alles in, van hoog tot laag, …’, en daar konden we het mee doen. De lessenaar met bladmuziek werd opzij gezet. Daniel koos ruim baan. Wat we toen hoorden was een onvergetelijke voordracht, waar we iedere uithoek van deze twee grote talenten te horen kregen. Alle registers van een rijk gevoelsleven gingen open, gebracht met zoveel vrijheid, humor, expressie en hecht samenspel tot op de millimeter. De tekst en de muziek zaten in al hun vezels, het hoefde alleen nog maar uitgevoerd te worden. Soms klonk het naspel geïmproviseerd, alsof het op het moment uit Sofia’s vingers tevoorschijn kwam. Virtuoos en moeiteloos alsof de techniek geen rol speelde in de meest ingewikkelde u-bochten. Het is te horen dat Poulenc zelf ook een geweldige pianist was en er veel lol in had die noten op te schrijven. De vleugel was in prima staat en gaf onder handen van Sofia haar beste kwaliteiten prijs.

Moeiteloos Frans begrijpen?
We waren na afloop betoverd, met staand applaus en Bravo! juichte dit keurige gezelschap, dat hiermee flink uit zijn dak ging. Maar ze gaven nog een toegift met een van de hilarische Brettl-Lieder van Schönberg.  Het was overdonderend en onnavolgbaar en zelfs al versta je het niet letterlijk, een zanger als Daniël Hermán Mostert weet het begrijpelijk te maken door zijn voordracht, hij neemt je gewoon mee. Sofie Vasheruk wist hem als een ‘diva’, in een zwarte robe met glitters in de lijn van Clara Schumann (zie de tentoonstelling over diva’s in De Kunsthal), goed tegenspel en inspiratie te bieden. De zangers in het publiek kwamen royaal aan hun trekken, maar ook de pianisten, die na afloop slechts bewondering konden uiten voor deze vrouw.

Marianne van den Heuvel
contactpersoon Rotterdam