Even voorstellen: Fleur Strijbos en Babette Craens

In januari deden sopraan Fleur Strijbos en pianist Babette Craens auditie en werden als nieuw liedduo toegelaten. Wie zijn zij en waarom kiezen zij voor Vrienden van het Lied? ‘Wat ons aanspreekt is de kans die het biedt om ons artistiek uit te drukken in het liedgenre. En de warme en betrokken sfeer van het publiek, zoals we al ervaren hebben, maakt het alleen maar mooier.’
foto: © Kevin De Borger

In januari deden jullie auditie. Wat heeft Vrienden van het Lied jonge musici zoals jullie te bieden?
‘We voelden ons vooral aangetrokken tot de mogelijkheden die Vrienden van het Lied bieden, iets wat we in het Belgische muzieklandschap niet meteen terugvonden. Het gaf ons de kans om onze passie voor het lied te verdiepen en te delen. Daarnaast inspireert het hoge niveau van de zangers binnen de vereniging ons enorm. Wat ons ook aanspreekt, is de kans om ons artistiek uit te drukken in dit genre, met Vrienden van het Lied als het perfecte platform. De warme en betrokken sfeer van het publiek, zoals we al ervaren hebben, maakt het alleen maar mooier.’

Hoe hebben jullie je voorbereid op de auditie?
‘Voor de auditie hebben we bewust gekozen voor stukken die we graag uitvoeren en die onze veelzijdigheid laten zien, zowel op muzikaal als technisch vlak. We wilden vooral stukken brengen waarin we ons helemaal thuis voelen, en dat maakte de voorbereiding vooral een kwestie van plezier maken. Het was voor ons belangrijk om te laten zien wat we graag doen en waar we als muzikanten voor staan.’

Van wat voor soort muziek gaat jullie hart sneller kloppen?
‘Muziek vanaf de romantiek doet echt onze harten sneller kloppen. Dat weerspiegelt zich ook in hoe we ons als artiesten presenteren: we voelen ons thuis bij lyrische melodieën en romantische poëzie. We zijn sterk geïnspireerd geraakt door onze liedcoaches in de liedklas van Antwerpen, zoals Lucienne Van Deyck, Jozef De Beenhouwer en Aaron Wajnberg. Daarnaast hebben grote artiesten zoals Elly Ameling en Barbara Bonney, die ook een docent van Fleur was in Salzburg, ons enorm beïnvloed. Ook de masterclasses die we volgden bij gerenommeerde musici zoals Malcolm Martineau, Hans Eijsackers, Christianne Stotijn, Margreet Honig en Joseph Middleton hebben onze artistieke ontwikkeling verder verrijkt.’

Tekst gaat door onder de foto’s.

Hoe ligt voor jullie de verhouding tussen ‘prima la parole’ en ‘prima la musica’?
‘Voor ons gaan tekst en muziek hand in hand. Wat het liedgenre zo bijzonder maakt, is dat het een wereld op zich creëert waarin het ene element het andere versterkt. De poëzie biedt de basis en de diepgang van het verhaal, terwijl de muziek die emotie verder draagt en versterkt.’

Als je alles zou kunnen bereiken op het podium wat je zou wensen, wat zou je dan waar willen maken?
‘Eigenlijk willen we niet veel meer dan wat we nu al doen: het liedgenre blijven vertegenwoordigen en de schoonheid van deze muziek met anderen delen. We dromen ervan om dit op steeds meer podia te kunnen doen, zowel nationaal als internationaal. En bovenal willen we mensen naar huis sturen met een blijvende indruk.’

Spelen zenuwen een rol in je leven als musicus?
‘Ja, zenuwen spelen zeker een rol in ons leven als muzikanten. Het is volkomen normaal om zenuwachtig te zijn voor een optreden, omdat we de behoefte voelen om ons publiek te raken en een goede prestatie te leveren. In plaats van zenuwen als iets negatiefs te beschouwen, zien we ze vaak als een teken dat we gepassioneerd zijn over wat we doen. We hebben geleerd om deze spanning om te zetten in positieve energie, wat ons helpt om beter te presteren. Bovendien zijn zenuwen ook een herinnering aan de verantwoordelijkheid die we voelen om de muziek en de boodschap die we overbrengen serieus te nemen. Het is allemaal onderdeel van het vak en het maakt de ervaring op het podium des te waardevoller.’

Hoe zien de laatste twee uur eruit voor een recital/optreden?
‘In de laatste twee uur voor een recital of optreden chillen we vooral en maken we ons op ons gemak klaar. We nemen de tijd om rustig te praten, wat te lachen, en ons voor te bereiden zonder te veel druk.’

Met welke al overleden componist zou je nog eens na willen babbelen en waarover?
Babette: ‘Ik zou graag met Arnold Schönberg willen spreken, omdat ik denkt dat dat een bijzonder leuke conversatie zou opleveren. Ik ben vooral benieuwd naar zijn switch naar dodecafonie en zijn gebruik van “sprechgesang” in werken zoals Pierrot Lunaire. Het lijkt me interessant om te horen hoe Schönberg deze revolutionaire veranderingen in de muziek heeft ervaren en wat hem inspireerde.’
Fleur: ‘Ik denk eerder aan de uitvoerende zangeres Lucia Popp. Ik ben vooral geïnteresseerd in haar natuurlijke manier van uitvoeren en geloof dat Popp een zeer gracieuze zangeres moet zijn geweest. Als het kon zou ik willen vragen naar haar benadering van interpretatie en wat haar geheimen waren om zo’n authentieke verbinding met de muziek en het publiek te creëren.’