Het werden twee indrukwekkende recitals, uitgevoerd door twee jonge duo’s die in 2024 werden toegelaten tot de artiestenlijst van Vrienden van het Lied.
Losing you
In hun programma Losing You liet het duo Fleur Strijbos en Babette Craens ons de broosheid van het leven ervaren, en nodigen zij ons uit stil te staan bij wat ooit is geweest.
Met Anakreons Grab van Wolf brengen zij ons vanaf de eerste klanken met een serene toon naar een vredige plek.
Van Robert Schumann klinken drie liederen uit opus 90: Sechs Gedichte von Nikolaus Lenau und Requiem. In de herhaling van de eerste strofe in Meine Rose klinkt de kwetsbaarheid door van een verwelkte roos en een vergane liefde.
Met tedere stem zingt Fleur over een droom die voorbij is, en in de postlude van Kommen und Scheiden klinkt het afscheid pijnlijk na.
In Einsamkeit overtuigen zangeres en pianiste in hun indringende klaagzang over een liefde die geen toekomst kent. Het publiek is muisstil en aarzelt of er al geapplaudisseerd mag worden.
In het Franse liedrepertoire van De Boeck en Debussy weten beide musici de liederen expressief vorm te geven met prachtig gevormde lijnen.
Dan volgt een kort moment van stilte voordat werken van Copland, Barber, Pfitzner en Strauss weerklinken.
We blijven in een nachtelijke wereld van verdriet, herinnering en toch ook hoop; een wereld waarin Fleur en Babette zich thuis lijken te voelen, zonder bitterheid over wat verloren is gegaan.
Na het slotapplaus trakteert het duo Strijbos & Craens het publiek op nog meer hoop, in een derde lied van August De Boeck: C’est en toi, bien-aimée – waarin het verlangen om zich over te geven aan een totale verbondenheid met een geliefde resoneert.
Het publiek krijgt een kwartiertje de tijd om op adem te komen voordat mezzosopraan Eline Welle en pianist Laurens de Man ons in hun programma Echo’s en Dromen meenemen naar een nieuwe klankwereld.
Tekst gaat door onder de foto’s.
Echo’s en dromen
In Stehe still (uit de Wesendonck-Lieder van Wagner) worden we direct meegevoerd in een onafwendbare stroom van de tijd, voortgestuwd door het spel van Laurens de Man. Die stroom komt tot stilstand wanneer twee zielen in elkaar verzinken, prachtig verklankt door Eline Welle met haar transparante stem.
Wagner schreef ooit zelf over zijn Wesendonck-Lieder: ‘Besseres als diese Lieder habe ich nie gemacht, und nur sehr weniges von meinen Werken wird ihnen zur Seite gestellt werden können.’
In de liederen van Schönberg lijken Eline en Laurens zich volledig op hun plek te voelen.
Met een rijk palet aan kleuren in zowel zang als pianospel nemen zij ons mee in een nieuwe wereld van expressie. Timing is daarbij een van hun grote troeven.
Dan volgt een bijzonder moment: er wordt geïmproviseerd en het publiek doet even mee. Eline haalt een boek van Toon Tellegen tevoorschijn en vraagt het publiek om enkele willekeurige cijfers te noemen. Vervolgens slaat zij de bijbehorende pagina’s op en begint met het declameren van Tellegens teksten. In dialoog met Eline begint Laurens te improviseren. Alles komt voorbij: onzekerheid, beslistheid, deugd en ondeugd. Het publiek geniet zichtbaar.
Ook Eline en Laurens nemen ons mee naar de wereld van het Franse lied.
In Trois chansons de Bilitis van Debussy weet Eline met haar stem een rijk scala aan kleuren op te roepen. In combinatie met subtiele timing en het verfijnde spel van Laurens ontstaan er mysterieuze en sensuele momenten.
Tot slot weerklinken er echo’s en dromen in liederen van de gezusters Nadia en Lili Boulanger, fijnzinnig uitgevoerd. Ook bij dit duo kon een toegift natuurlijk niet uitblijven.
Met Youkali van Weill wordt het publiek nog eenmaal meegenomen naar een eiland waar geen zorgen meer bestaan: le pays de nos désirs.
Joost van der Linden
bestuurslid
Partners
Vrienden van het Lied
Partners
Vrienden van het Lied
