Het was een fijn begin van het weekend, deze zomerse vrijdagavond van 2 juni 2023. Roos en ik zouden gaan luisteren naar het recital waarin Florieke Beelen en Abigail Richards een bijzonder programma ten gehore gingen brengen. We waren al vroeg op locatie en voordat we naar binnen gingen hebben we nog even op de uitnodigende bankjes voor de deur zitten genieten van het gezellige geroezemoes op het marktplein.
De fraaie ruimte waar het concert plaats ging vinden was ons bekend, we zochten plaatsen vooraan, zodat we alles goed konden horen en zien. Bij binnenkomst was ons al gevraagd of we weer een stukje wilden schrijven over deze avond en daar wilden we best aan voldoen, waarvan acte.
In fraaie lange jurken en onder hartelijk applaus betraden de dames het toneel. Abigail gaf een toelichting over het nieuwe programma dat het duo had samengesteld. Zij begon over het indringende karakter van muziek voor degenen die daar gevoelig voor zijn. Heel herkenbaar voor ons was wat zij vertelde over altijd muziek horen, heel vaak muzikale associaties voelen met wat er zoal om je heen gebeurt. Deze persoonlijke eigenschap vormt kennelijk onderdeel van het muzikaal zijn.
De aanleiding van het thema van het nieuwe programma – water en alle aspecten van het leven – was bijzonder: de Nederlandse componist Wilko Brouwers (1957) heeft een drietal liederen rond het thema water opgedragen aan Florieke Beelen. Hij zou later in het programma nog een wat uitgebreider toelichting geven hoe hij destijds tot deze composities was gekomen.
Het programma begon met de Zigeunerliederen van Dvořák, met veel inleving ten gehore gebracht door Florieke en imposant begeleid door Abigail en op het thema ‘Liebe’.
Vervolgens kwam de toelichting van Wilko Brouwers over het drietal door hem gecomponeerde liederen op teksten van James Joyce. Het eerste lied was in Wilko’s twintiger jaren geschreven. Jaren later volgde het tweede lied; de corona-ellende tot slot heeft hem de tijd geschonken om het derde lied te componeren. Daarvan is een opname gemaakt. Nu werden de drie liederen voor het eerst ten gehore gebracht door het duo, en fraai ook. Ondanks de forse periodes tussen het schrijven was er bij Wilko van stijlbreuk geen sprake, hij had zijn muzikale handtekening duidelijk gezet in de vorm van een specifieke componeerstijl. Modern, rustig en stilistisch verrassend. Componist en uitvoerenden kregen een warm applaus.
Daarna stond er ijzeren repertoire met water en liefde als thema op het programma: Lieder eines fahrenden Gesellen van Gustav Mahler, ongetwijfeld bekend bij de meesten. Florieke weet het meesterlijk te interpreteren. Bij Ich hab’ ein glühend Messer acteerde ze of ze werkelijk een steek voelde, het ging door merg en been. Tijdens de pauze genoot het publiek van de tuin, mooi gelegen midden in het centrum van deze oude Hanzestad.
Na de pauze nog een laatste Mahler (Rheinlegendchen) en vervolgens razend moeilijke muziek van Rachmaninov. Trieste liederen waaronder het bekende lied van de soldatenvrouw en weergaloos in het Russisch gezongen. Het programma werd afgesloten met een aantal liederen van Liszt, met heerlijk pianistisch werk van Abigail, allemaal op het thema van het leven: liefde en dood en de vele gevoelens die daarbij in ons omgaan vormden de uitersten. En dat met enkele druppels water besprenkeld, zoals Abigail bij haar inleiding al had aangegeven.
Na afloop het bekende onderonsje met de uitvoerenden waarin Florieke ons vertelde dat ze op een voor haar wel heel bijzondere dag te horen had gekregen dat er drie liederen aan haar waren opgedragen!
Roos van der Burg, afdeling Zwolle
Ferry van Elven, afdeling Utrecht
Partners
Vrienden van het Lied
Partners
Vrienden van het Lied
