Toen Cécile opkwam in een zwarte jurk met ruches en kant, zei mijn buurman: ‘Ze lijkt wel een Spaanse!’ Menigeen zal dat ook tijdens het concert gedacht hebben. Met veel temperament en mediterrane dramatiek zong Cécile de canciones españolas.
Het duo had een programma samengesteld met liederen van zes Spaanse componisten met voor de pauze Rodrigo, Granados en De Falla en na de pauze Obradors, Montsalvatge en Turina. Door de mooie keuze en zorgvuldige opbouw kreeg het publiek een goed beeld van de Spaanse liedkunst uit de 20ste eeuw. Sommige stukken klonken modern of juist heel romantisch en andere folkloristisch of swingend. Bij de Cinco Canciones Negras van Montsalvatge leek het bal geopend!
Cécile van de Sant zong de liederen vol overtuiging en pakte de aanwezigen in met haar expressieve stem en expressieve gezicht. Haar zwoele laagte paste perfect bij dit repertoire. Ernst Munneke was een uitstekend partner en liet de vleugel kreunen en dansen. Zijn heldere, ritmische spel gaf een heerlijke schwung aan de muziek. Hij soleerde in Andaluza, een van de Spaanse dansen van Granados, en in het openingsstuk van de cyclus Poema en forma de canciones van Turina.
Tekst gaat door onder de foto’s.
foto’s: © Claudia Patacca
Na het laatste lied bedankte contactpersoon Charles Mol beide artiesten en zei terecht dat iedereen volop genoten had. Hij merkte dat verschillende luisteraars niet stil konden zitten door de opzwepende dansritmes. Annette Ovink, gastvrouw en contactpersoon, gaf Cécile en Ernst een Twentse specialiteit mee: de krentenwegge. Hierna kwam er nog een toegift: het ontroerende La rosa y el sauce van Guastavino. Na afloop was er alle ruimte voor een hapje en een drankje en om te praten met elkaar en met de musici. Wat een luxe zo’n middag: een toplocatie, een topprogramma en twee topmusici! Olé!
Dinant Krouwel
secretaris
Partners
Vrienden van het Lied
Partners
Vrienden van het Lied
