Licht en donker in Schoorl

Het was op 19 februari letterlijk licht en donker in Schoorl, omdat er soms donkere wolken waren en op een ander moment de zon weer scheen, vertelt contactpersoon Hilda Wouwenaar. En figuurlijk ook (een klein beetje dan) toen de trein van Irene Maessen en Bea Goethart behoorlijk wat vertraging had. Het bracht haar aan het twijfelen over de afhaal-afspraak: ‘Het zit nog niet echt in mijn systeem om dan mijn mobiel te pakken om te kijken of er een berichtje is.’

Maar gelukkig kwamen ze aan de goede kant het station uit en konden we op tijd in Schoorl zijn, waar het concert Clair Obscur met Irene Maessen, Reinild Mees en Bea Goethart zou plaatsvinden. Irene en Reinild hebben al vaker bij ons opgetreden, ook met het 50-jarig bestaan van onze afdeling, maar verteller Bea Goethart kende ik nog niet. Het klikte echter meteen.

Om drie uur zat de kamer helemaal vol en konden we beginnen met het Franse programma met allerlei verschillende componisten als bijvoorbeeld Reynaldo Hahn, Debussy en Fauré, maar ook Nederlanders als Jaques Beers, Leo Kok en Hendrik Andriessen. En  dat alles op gedichten – dat was de rode draad – van Verlaine en Rimbaud. Het werd daardoor een heel bijzondere combinatie, waarbij sommige teksten ook vaker voorbij kwamen.

Irene zong geweldig, zoals ik haar altijd meegemaakt heb en ook voor Reinild gold dat ze fantastisch speelde. Het komt steeds vaker voor dat een pianist tijdens een liedrecital ook solistisch te horen is. Ik vind dat heel erg leuk en ben het dus helemaal eens met onze voorzitter Leo Samama, die tijdens de ledenvergadering  aangaf niet meer van solisten te willen spreken. Want in de praktijk wordt daar dan meestal de zanger mee bedoeld en komt de pianist toch een beetje op de 2eplaats. En dat, terwijl ze volledig gelijkwaardig zijn en de één niet zonder de ander kan om tot een prachtig resultaat te komen. Daarom wordt verder gesproken over de musici.

En Bea? Zij stond op het programma vermeld voor de presentatie. Ik had geen idee wat ik me daarbij moest voorstellen, maar ik laat me graag verrassen. Het bleek, dat ze in de persoon van een gefingeerde concertbezoeker kroop en in enkele brieven aan Verlaine en Rimbaud over dit concert vertelde. En dan ging het niet alleen over de liederen of de uitvoering, maar veel meer nog over het behoorlijk turbulente leven van beide dichters. De afwisseling van tekst en liederen was geweldig, het sloot heel goed aan en, zoals één van onze leden het verwoordde: ‘Ik kende de namen van deze dichters wel, maar had geen idee wie ze waren. Het zijn nu geen namen meer, maar mensen van vlees en bloed.’ Een groter compliment kun je volgens mij niet krijgen, het was een meer dan waardevolle aanvulling.

Helaas konden de musici na afloop niet lang blijven, maar er is nog bijna een uur nagepraat over weer een geweldige middag.

Hilda Wouwenaar
contactpersoon afdeling Alkmaar