Schumann & Grieg op de Dag van het Lied

Mezzosopraan Karolina Hartman en Maurice Lammerts van Bueren brachten het intieme samenspel van zang en piano subtiel en prachtig voor het voetlicht tijdens hun recital Schumann & Grieg, schrijft Francine van der Heijden. En het publiek was ook weerloos na zoveel schoonheid en inleving door beide artiesten.
foto: © Leo Samama

Componisten van de Weense  en van de Leipziger school hadden niet alleen veel op met het eigen erfgoed, de prachtige natuur, hun volksverhalen en sprookjes, maar ook met dat van Schotland met al zijn mythen, sagen en woeste landschappen. De gedichten van onder anderen Robert Burns en Sir Walter Scott werden vaak door hen getoonzet.

De 19e eeuwse Duitse jurist en schrijver Gisbert von Vincke was een Shakespearedeskundige en schreef een serie gedichten over Mary Stuart. Hierin liet hij de belangrijkste momenten zien uit het leven van deze verbannen en later in Schotland omgebrachte koningin. Schumann realiseerde met deze gedichten een liederencyclus van vijf liederen getiteld Gedichte der Königin Maria Stuart op. 135. Het was een verjaardagscadeau voor zijn vrouw Clara in 1852. Beide componisten hebben herhaaldelijk ter ere van elkaars verjaardagen gecomponeerd.

foto’s: © Boasphoto.nl / Mel Boas

Mezzosopraan Karolina Hartman en pianist Maurice Lammerts van Bueren brachten het intieme samenspel van zang en piano subtiel en prachtig voor het voetlicht. Terecht zien we Maurice tijdens dit Internationaal Lied Festival Zeist vaker het podium betreden, wat een gedreven en muzikale begeleider is hij toch. Karolina is een intelligente verteller die schijnbaar moeiteloos de vocale èn theatrale uitdagingen tijdens dit recital realiseerde. De tweede cyclus, Haugtussa op. 67 van Edvard Grieg vormde een kolfje naar haar hand. Zij veranderde werkelijk in het meisje Veslemøy uit de gedichtencyclus van de Noor Arne Garborg. Het verhaal doet aan Die schöne Müllerin denken, maar dan met een vrouwelijke hoofdpersoon. Steeds horen we hier namelijk ook het water stromen en ook hier zoekt Veslemøy uiteindelijk de rivier op om tot rust, vergeten en slapen te komen. Van de uitgelaten dartele verliefdheid van het eigenwijze herderinnetje bracht elk lied ons door Karolina’s gezang dichter naar het noodlottige einde. Een noodlot waar Veslemøy zich weerloos aan overgaf tenslotte. En wij waren ook weerloos na zoveel schoonheid en inleving door beide artiesten. Hulde!

Francine van der Heijden
Lid Raad van advies voor artistieke zaken