Voor de zomer ben ik al gaan plannen voor de 2e helft van 2023, maar door allerlei verschillende, eigenlijk altijd leuke omstandigheden, kwam ik pas in december toe aan ons 3e concert. De keuze viel op 10 of 17 december en toen ik Helena van Heel benaderde, bleek dat zij en Naomi Tamura allebei de 17e nog ruimte hadden. Dat was al een opsteker.
Beide musici wilden een nieuw programma gaan opzetten, of ik suggesties had? In het programma dat ik op de website gevonden had zag ik de naam van componist Thomas Jennefelt. Om met Toon Hermans te spreken: ‘nooit van gehoord’, laat staan dat ik liederen van hem kende. Zoiets maakt me gewoon nieuwsgierig, ik ben nu eenmaal altijd in voor onbekend of minder bekend repertoire, dus ik gaf aan Helena door dat ik zijn liederen wel wilde horen. Ook wilde ik graag iets ‘kerstigs’, want zo pal voor Kerst lijkt me dat bijzonder en hoe vaak is er ruimte in een recital voor kerstliederen? Bijna nooit, denk ik. Ze beloofde aan de gang te gaan en in augustus zou ze met suggesties komen.
En die kwamen (eerst voor het deel voor de pauze) via de mail bij me binnen toen ik ruim een week heerlijk ondergedompeld was in de werkelijk unieke sfeer van de Schubertiade in Schwarzenberg. Toen ik eenmaal weer thuis was kwam het deel na de pauze. Het zag er geweldig uit, dus ik kon alleen maar zeggen: dit gaan we doen. Henk Gierveld, die de zakelijke kant van de concerten van mijn afdeling regelt, wilde van Helena nog graag een titel voor het programma en zo werd het dus: Mein Liebeslied versus Noël.
En toen werd het 11 december, heus, ik vergis me echt niet. Ik kreeg een mailtje van Helena met ‘droevig nieuws’, zoals ze meldde. Ze had een Covid-besmetting opgedaan, heftiger dan haar eerdere ervaringen ermee en wist zeker, dat ze zondags niet zou kunnen zingen.
En wat doe je dan? Niet in paniek raken in ieder geval, maar een mailtje sturen naar Reinild Mees: een geweldig mens, een fantastische pianist, ze komt graag naar Alkmaar, maar het allerbelangrijkste in een situatie als deze: ze werkt met meerdere zangers. Dus als zij kan, is de kans heel groot, dat ze wel iemand heeft die ook kan. Al een half uur later positief bericht: ‘Ik kan, je hoort later meer.’ Stiekem hoopte ik op Hanneke de Wit. Al dezelfde avond hoorde ik dat ze met Hanneke kon komen met hun programma Van de vroege uurtjes tot in de late avond. De volgende dag had ik het definitieve programma van Hanneke, ’s avonds had ik de aangepaste hand-out van Marie-Louise Beerling al binnen, alles liep op rolletjes.
En zo werd het dan toch 17 december. Het werd een geweldige middag in een overvolle huiskamer bij Elly Bakker in Bergen. Over kwaliteit van zang en pianospel hoef ik het niet te hebben, dat zit bij beide dames altijd meer dan goed. Hanneke heeft als extra vaak leuke inleidingen, het programma was afwisselend en heel apart. Als toegift kwam toch nog even Kerst om de hoek kijken: Maria sitzt am Rosenhag en daarmee kwam een geweldige middag tot een teer en verstild eind. Het was gewoon fantastisch.
In mijn dankwoordje noemde ik, dat Hanneke haast wel moet denken dat ik haar alleen als invaller nodig heb, want dit was nu al de derde keer, maar het betekent wel dat we in Alkmaar al driemaal van haar prachtige zang hebben mogen genieten. En een concert kunnen geven is belangrijker, dan of het regulier is of een invalbeurt betreft, vond ze.
Ik was er in elk geval heel blij mee en met mij alle aanwezige leden, dat bleek wel uit het overvloedige applaus en alle reacties tijdens de heel gezellige nazit.
En wat Helena en Naomi betreft: ze hebben zoveel tijd geïnvesteerd in hun programma, dat ik zeker ga proberen ze toch nog een keer naar Alkmaar te halen met: Mein Liebeslied versus Noël.
Hilda Wouwenaar
Contactpersoon afdeling Alkmaar
Partners
Vrienden van het Lied
Partners
Vrienden van het Lied
