Net als bij het openingsrecital begonnen ook zij met een cylus van Britten: Winter Words. Dit werk gecomponeerd op een achttal filosofische bespiegelingen van Thomas Hardy is door Britten zeer realistisch gecomponeerd, soms rauw, soms melancholiek en altijd met die typerende distantie. De cyclus was in goede handen bij dit duo. Jan-Willem Schaafsma bracht de verhalen goed voor het voetlicht met zijn wendbare tenorstem: lyrisch waar dat kon en direct waar dat nodig was. Phyllis Ferwerda liet met veel enthousiasme de opstuivende bladeren in de herfst horen, het gekraak van een oud tafeltje, een jochie met een viool en de stoomtrein.
Hierna trok Jan-Willem zijn jasje uit en ging op een tafel zitten om als de sprookjesverteller Andersen het verhaal van het lelijke jonge eendje te brengen. Hij zong een Engelstalige versie van de zetting van Prokofiev, zodat het publiek de tekst makkelijker kon volgen. Door de beeldende muziek en de expressieve uitvoering van zanger en pianist was dat geen probleem, maar bepaald niet vanzelfsprekend met de complexe compositie van Prokofiev. De minachting voor het lelijke eendje, de felle discriminatie, de eenzaamheid en de barre winter waren allemaal te horen en uiteindelijk de verlossing in de lente, toen het een statige witte zwaan was geworden.
Voor de Métamorphoses van Poulenc trok Jan-Willem zijn jasje weer aan. Deze drie liederen werden liefdevol, geestig en virtuoos uitgevoerd, waarna dit duo een gul applaus kreeg van het publiek. Hun recital was een heerlijke afsluiting van de Dag van het Lied.
Dinant Krouwel
secretaris
Partners
Vrienden van het Lied
Partners
Vrienden van het Lied
