’s Ochtends richten we onze woonkamer in, maken de garderobe gereed voor alle jassen en tassen, zetten het kassatafeltje neer en bereiden de koffie en thee voor. Meestal komen de musici een paar uur voor aanvang van het concert, zo ook dit keer. Maxime Snaterse en Irene Hoogveld namen goed de tijd om de vleugel te leren kennen, te wennen aan de akoestiek en te bedenken wat ze de ideale opstelling vonden. Wat een geluk voor ons, deze uitgebreide podiumrepetitie, want wij kregen het programma een keer helemaal voor ons alleen te horen!
Vanaf het moment dat de eerste gasten komen, zijn we permanent in touw. Mensen ontvangen, praatjes maken, het toilet wijzen, alvast het lekkers bij de thee klaarzetten, de thermos met koffie klaarmaken, de musici voorzien van drankjes en andere zaken, noem maar op. Ik geniet van de zin die mensen hebben om naar mooie muziek te gaan luisteren. Ik geniet er ook van om de musici zich zo comfortabel mogelijk te laten voelen, de randvoorwaarden te bieden waarbinnen ze zo goed mogelijk kunnen musiceren.
Tekst gaat door onder de foto’s.
foto’s: © Babs Witteman
Irene en Maxime zongen hun programma ONTspanning. Ze begonnen met liederen van Diepenbrock, die ik verrassend vond. Daarna de Wesendonck-Lieder van Wagner. Maxime en Irene vertelden over hun programma en over de achtergronden van de componisten. Wagner schreef de liederen op teksten van Mathilde Wesendonck, met wie hij een affaire had. De liederen klonken geweldig! Vol van verlangen, pijn en onrust, liederen met grote contrasten.
Tekst gaat door onder de foto’s.
foto’s: © Babs Witteman
Toen was het pauze en voor het eerst was het zulk mooi weer dat we met ons allen thee en koffie konden drinken in de tuin. Dat voelde erg feestelijk! Na de pauze zongen Maxime en Irene onder andere een lied van Henriette Bosmans, een prachtig lied! Zelf houd ik erg van Bosmans: mijn eerste zanglerares Maria van Uden liet me een hele bundel instuderen en ik genoot van het Frans, van de harmonieën en de teksten. Aurore is ook zo’n mooi dromerig gedicht. Maxime speelde een paar stukjes Schumann solo – zo mooi ingetogen! Irene en Maxime sloten af met een lied van J. Stoddard waar ik nog nooit van gehoord had. Ik vind het leuk om met nieuwe muziek kennis te maken en te ervaren dat er meer is dan het standaardrepertoire. Hoe toepasselijk waren de laatste woorden die Irene zong: ‘Say not: “Good-bye!”’ Wij hopen zeker Irene en Maxime nog eens te horen!
Adrienne van den Bogaard
Partners
Vrienden van het Lied
Partners
Vrienden van het Lied
