Franz Schubert en Gerald Finzi bijvoorbeeld, bezongen beide jubelend Shakespeare’s Silvia vanwege haar schoonheid in The two gentleman of Verona. Schubert in An Silvia en Finzi in Who is Silvia. Een ander onverwacht duo vormde Johannes Brahms en Charles Ives door hun beider zetting van Hermann Allmers Feldeinsamkeit. Stil laat Brahms ons in zijn lied omhoog zweven met het gedicht in één vloeiende beweging getoonzet, waar Ives de luisteraar in vervoering brengt door herhalende bewegingen in de zang- en pianolijnen. Ives laat zich ook in Ich Grolle Nicht – een gedicht van Heinrich Heine – van zijn laatromantische kant zien, langzaam stuwend en zinnen steeds opnieuw herhalend.Passief-agressief, zo karakteriseerde Maarten de man met het gebroken hart in dit lied van Ives, terwijl Schumann er voortvarend op los moppert, ondanks de titel en het statement: ‘Ich grolle nicht’, ik koester geen wrok.
Ludwig van Beethoven en Franz Liszt, Gabriel Fauré en Alphons Diepenbrock, Diepenbrock en Hugo Wolf, Wolf en Clara Schumann: bijna twee eeuwen muziekgeschiedenis omspannend hoorden we zes dichters verklankt. Zeven gedichten waren namelijk van de hand van ‘koning’ Heinrich Heine, een romanticus maar toch ook zo modern. Niet vreemd dat hij ons zo blijft bezighouden.
Elk woord van Maarten Koningsberger was te verstaan geweest. Geen detail bleef onder de vingers van Bas Verheijden verborgen en hun opbouw en voordracht was gezamenlijk. Het was een heerlijke middag, die een ode aan de liedkunst bracht.
Francine van der Heijden
Partners
Vrienden van het Lied
Partners
Vrienden van het Lied
