Het was de opening van het tweede jaar bij de nieuwe gastvrouw en gastheer Adrienne van den Bogaard en Maarten Boelsma. Eigenlijk zou ik die avond met Martijn Sanders komen optreden, maar onverhoopt moest Martijn afzeggen. Toevallig kwam hij Cécile van de Sant tegen, die van plan was naar ons concert te komen luisteren. Dus toen Martijn vertelde dat hij juist had afgezegd, bood Cécile meteen aan om te komen vervangen, en zo was binnen twee uur alles weer rond. Voor mij was het een kans om eindelijk weer eens mijn eerste leraar liedbegeleiding Kelvin Grout te horen en zien, meester in timing en klankkleuren, en zo’n goede pedagoog!
Het was een feest om het prachtige huis van Maarten en Adrienne binnen te lopen en daar te voelen dat de Amsterdamse kring weer een heel fijn nieuw thuis heeft gekregen, na vele jaren bij Annemart Franken op de Lomanstraat. De huiskamer was goed gevuld en allemaal waren we vol verwachting van wat komen zou. Vooraf had ik tijd om alvast de door Marie-Louise Beerling met zorg gemaakte vertalingen in me op te nemen, zodat ik tijdens het concert niet met mijn neus in het boekje hoefde te zitten. Het is namelijk heel bijzonder om van zo dichtbij de musici te zien vertellen, en je mist heel wat als je dan de tekst gaat meelezen. Cécile’s uitspraak van het Frans was om van te smullen. Je kon haar woorden proeven en zag ook aan haar mimiek waar het lied over ging. In combinatie met Kelvins rijke kleurenpalet konden we de eenzaamheid en het verlangen voelen, het wiegen van de bootjes op het water zien, woeste golven over ons heen laten komen, lieflijke of juist nare dromen beleven, geraakt worden door de pijlen van cupido, en tot slot dikke kalkoenen zien waggelen en eendjes horen kwekken. Ik vond het heerlijk om meegenomen te worden in al die verhalen, beelden en gevoelens. Cécile’s stem kon stralend helder zijn en dan weer helemaal de diepte in gaan. Vooral in het lied L’énamourée van Reynaldo Hahn versmolten timing en klank van het duo zo ontroerend mooi! Wat heeft Hahn toch schitterende muziek geschreven, en het gedicht van Théodore de Banville is een tranentrekker van de bovenste plank. De huiskamer hing aan hun lippen (en vingers). We kregen als toegift de tango habanera Youkali van Kurt Weill (het verlangen naar droomland …). Na afloop bleef iedereen nog gezellig napraten in de grote open keuken. Ik zou zeggen: ‘Allez-y-aussi!’
Femke de Graaf
Bekijk hieronder de video-impressie die contactpersoon Babs Witteman van de avond maakte.
Partners
Vrienden van het Lied
Partners
Vrienden van het Lied
