Wat een power, precisie, vakmanschap (sorry voor het mannelijke woord), muzikaliteit en spontaniteit. Het lijkt zo moeiteloos wat de dames doen, een heel programma uit het hoofd zingen en een pittige pianopartij spelen die naadloos aansloot bij de tekst en uitpakte waar het kon. De voordracht was intens en bezorgde ons af en toe kippenvel.
Wat we hoorden was een heel origineel en gevarieerd programma met als thema ‘Excludable Femininity’. De vrouw als jong meisje in If no one ever marries me, de assertieve vrouw in Heidenröslein, de vrouw in gevangenschap – een lied van componiste Ethel Smyth, die streed voor vrouwenrechten – de vrouw als moeder door Robert Schumann, de vrouw op zoek naar een partner in Heiratsannonce van Hanns Eisler, en dan heb ik nog niet genoemd de vrouw als minnares, als tippelaarster, slachtoffer van verdrinking of de vrouw die van haar man niet mocht componeren. De vlekkeloze toelichting op de liederen in het Engels werd erg gewaardeerd.
Het waren andere tijden, maar het klonk allemaal erg actueel in het jaar van de vrouw, waar ook in Rotterdam langzaam de juiste aandacht voor ontstaat.
Tot slot iets over een Hollandse Sinterklaastraditie voor onze buitenlandse gasten: kinderen moeten eerst een liedje zingen en daarna mogen ze een cadeautje uit de zak pakken. Met een beetje pech belanden ze in de zak. Julia en Sofi hadden ons al volop laten genieten van hun liederen, dus dat zingen hoefde niet. Ze konden het echter niet laten om toch een mooie toegift te laten horen: Wiegala van Ilse Weber. Daarna deden ze een greep in de juten zak. In de mooie verpakking zaten amandelstaven en dikke speculaasbrokken met amandelen van de beste Sint uit Rotterdam
Marianne van den Heuvel
contactpersoon regio Rotterdam
