De pure vorm van het liedrecital

Guyon en Hugo studeren beiden aan het Codarts Rotterdam en Marcel Reijans, hoofd van de vocale afdeling, kon er deze middag bij zijn.

Uiteraard was ondergetekende nog maar net bijgekomen van al het prachtige theatrale gezang tijdens de International Vocal Competition. Van een meer theatrale benadering wordt ook tijdens een recital bij Vrienden van het lied graag genoten. Het is echter opvallend hoe studenten en net afgestudeerden bij ons kiezen voor de pure vorm van het liedrecital. En waarom ook niet, want hoezeer het avontuur ook betovert, weer thuiskomen en vervolgens worden toegezongen door een fijne zanger of zangeres, simpel aan de zijde van de piano, ja wat is dat toch fijn en intiem.

Guyon Mingelen bleek een innemende verteller met een grote liefde voor de liedkunst. Hij wist precies waar hij mee bezig was. Zo vertelde hij over zijn ontdekking van de interessante componist Guy Ropartz en diens mooie liederen op gedichten van Heine. De gedichten van Heine waren  door Ropartz zelf, samen met dichter Pierre-René Hirsch, in het Frans vertaald voor deze composities. Guyon bracht ons via Diepenbrock weer eens op  het romantische spoor van Jacques Perk, al op 22-jarige leeftijd overleden, maar gezien als aanjager van de romantische poëziegroep De Tachtigers. Hij werd verliefd op Mathilde, een dame die hij had leren kennen tijdens een korte vakantie in La Roche-en-Ardenne in 1879. Hij zou haar daarna  nooit meer terugzien maar schreef over Mathilde een honderdtal sonnetten, een vorm die Perk meesterlijk beheerste en vernieuwde. Diepenbrocks Avondzang op een gedicht van Perk werd een prachtige uitvoering door de twee heren. Voor de pauze was het een en al genieten. Na de pauze volgde diepe ontroering.

Ravels Don Quichot-liederen kennen we natuurlijk alle drie heel goed. Maar het publiek wilde met applaus al na het tweede lied, Chanson épique, waardering uiten. Zo oprecht en mooi had ikzelf het lied nog nooit gehoord.  Tot slot klonk klonken de Songs of Travel van Ralph Vaughan Williams moeiteloos mooi en expressief. In deze slot-cyclus floreerde de pianist, die zich gevoelig en gedienstig steeds had opgesteld maar hier, net als in de twee piano solowerken, de diepte en scherpte van de kleuren zelfverzekerd wist in te vullen. De dichtregels van Robert Louis Stevenson – uit zijn Songs of Travel and other verses … – vatten dit recital treffend samen:

‘Bright is the ring of words, when the right man rings them,
fair the fall of songs when the singer sings them’

Francine van der Heijden