Na een korte fietstocht in Utrecht met sneeuw en hagel, een treinrit naar Amsterdam en een wandeling door wind en regen werd ik warm ontvangen door Nico en Babs Witteman, contactpersonen van de afdeling Amsterdam. Het concert vond plaats in het mooie huis van hun medecontactpersonen Adrienne van den Bogaard en Maarten Boelsma. Omdat de opkomst wat lager was dan gebruikelijk hadden ze gekozen voor een ronde opstelling van de zitplaatsen en dat gaf een mooie intieme sfeer.
Jan-Willem Schaafsma en Phyllis Ferwerda openden hun programma met het ontroerende lied Meine Rose van Robert Schumann. Hierin lieten zij meteen hun kwaliteiten horen. Ze hielden een liefdevolle dialoog, waarin de melodielijnen prachtig op elkaar aansloten. Het was een mooi gekozen opmaat voor Schumanns beroemde Dichterliebe. Wat heerlijk om deze cyclus weer eens met een tenor te horen! Jan-Willem gaf zijn ziel bloot met zijn expressieve stem, subtiel klinkend en krachtig waar dat paste. Phyllis liet zich hierbij niet onbetuigd en liet de vleugel fluisteren en brommen, janken en ronken. Zij sprak voor de cyclus het publiek kort toe. Ze was blij met de mooie locatie en de intieme setting die zo past bij de liedkunst, maar vroeg zich af of de romantische liederen in de huidige tijd nog wel relevant waren. In de pauze zei een van de bezoekers tegen mij, dat het antwoord al in de Dichterliebe staat. In het lied Ein Jüngling liebt ein Mädchenstaat: ‘Es ist eine alte Geschichte, doch bleibt sie immer neu.’ De gevoelens zijn van alle tijden.
Na de pauze klonken de drie Métamorphoses van Francis Poulenc, grillig, virtuoos en vooral lyrisch. Vervolgens vier liederen van Henri Duparc, waarbij het laatste, Le manoir de Rosemonde, griezelig en spookachtig klonk. Jan-Willem en Phyllis sloten het recital af met vier liederen van Richard Strauss, waarin de liefde vooral enthousiast bezongen werd. Na een uitbundig applaus volgde een verrassende toegift: Rosemonde van Poulenc op een tekst van Apollinaire. Het duo koos dit niet alleen uit vanwege de verbinding met het lied van Duparc, maar ook omdat de verliefdheid zich afspeelt in Amsterdam. Poulenc gaf samen met de zanger Pierre Bernac jarenlang concerten in Amsterdam en was dol op de Amsterdamse grachten. De toegift was hier goed op zijn plek en meteen een dankjewel voor de geboden gastvrijheid. Laten we hopen dat de Vrienden van het Lied-duo’s nog lang gebruik kunnen maken van deze fijne locatie in Amsterdam.
Dinant Krouwel
secretaris Vrienden van het Lied
